Marleen Vogels
Marleen Vogels
Korte beschouwing van mijn werk 2011.
Mijn werk kenmerkt zich door een grafische kwaliteit en zekere visuele leegte. Wat niet absoluut noodzakelijk is voor inhoud of compositie wordt geschrapt, totdat de kern overblijft. Ik zoek naar een gelaagd beeld zonder dat daar lagen verf aan te pas hoeven te komen. Het is een uitdaging om met minimale middelen toch een beeld neer te zetten dat kan communiceren met de toeschouwer. Graag meng ik sciencefiction, sprookjes en autobiografische elementen door elkaar, om daarmee de worstelingen van de mens te belichten in de complexiteit van de huidige maatschappij. Wat me onder andere bezig houdt is het filosofische debat betreffende het lichaam-geest probleem en het debat rond "technologische singulariteit", namelijk: wat definieert een mens en wat is het verschil tussen mens en machine? Kunnen machines denken en gevoelens hebben? Kun je houden van iets dat niet menselijk is? Maar ook: kan een ouder meer liefde hebben voor het ene kind ten opzichte van het ander? In het werk “Koekekindje” stel ik mijzelf deze vragen. Dit werk is tevens op te vatten als zelfportret/gezinsportret. De ontwerpen ontstaan meestal vrij intuïtief. Vaak begrijp ik pas als het schilderij af is (of pas jaren later), al mijn eigen connecties met het onderwerp. Ik merk dat er binnen mijn werk een verschuiving aan het plaatsvinden is naar persoonlijkere thema’s. Het werk “Horses are violet, butterflies are black…” is daar ook een voorbeeld van. Ik probeer het persoonlijke te vertalen naar universelere vraagstellingen en een open beeld waarin de toeschouwer de ruimte krijgt om er zijn eigen gevoelens en ervaringen op te projecteren. Pas als een ander er zijn eigen verhaal op kan plakken, vind ik dat mijn werk bestaansrecht heeft. Marleen Vogels
